บทสัมภาษณ์จากคุณแม่ไก่หัวใจเสริมใยเหล็ก

ไก่มีลูกชายคนแรกเมื่อปี 2554 ปีนั้นเป็นปีที่น้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งใหญ่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตตั้งแต่เติบโตมาไม่เคยเจอน้ำท่วมหนักขนาดนั้น บ้านที่อาศัยอยู่โดนน้ำท่วม ตอนนั้นลูกชายอายุ 6 เดือน ถือเป็นช่วงที่ยากลำบากมากช่วงหนึ่ง เป็นเหตุผลเดียวที่ตัดสินใจได้ไม่ยากเลย ว่าเราต้องอพยพออกจากบ้าน เพราะเราจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าเรายังคงอยู่ในพื้นที่น้ำท่วมแล้วลูกเราจะเป็นอย่างไร เพราะเราต้องการอาหาร น้ำสะอาด และสภาพที่ห่างไกลจากการทำให้ลูกป่วย เราจึงย้ายไปอยู่บ้านญาติที่ต่างจังหวัดตลอด 3 เดือนที่น้ำยังคงท่วมอยู่ไก่ว่าความเป็นแม่ ความอดทน การเสียสละต้องมาก่อนเลย ก็เรารักเขานี่นา

ผู้หญิงในยุคปัจจุบันนี้เลี่ยงไม่ได้กับการออกไปทำงานช่วยเหลือจุนเจือครอบครัว ทั้งๆที่ใจอยากอยู่กับลูกอยากดูแลลูกด้วยตัวเองอยากอยู่กับเขาอยากเล่นกับเขาอยากเฝ้าไม่ให้ห่างสายตา แต่ก็นั่นแหละค่ะเพื่ออนาคตของลูก เราต้องเตรียมทางให้เขาและสมัยนี้ก็ไม่ใช่ยุคที่จะเอาข้าวไปแลกปลา มีแต่ว่าต้องมีเงินถึงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ เงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต แต่ถ้าขาดเงินเราก็อยู่ไม่ได้ จริงไหม?

เวลาทำงานไก่จะให้เวลากับการทำงานเต็มที่ ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เคลียงานให้ได้มากที่สุด จะต้องเหน็ดเหนื่อยเครียดจากภาวะต่างๆ จากเพื่อนร่วมงาน จากคนที่ไม่เข้าใจเรา จากอะไรก็แล้วแต่ สิ่งเดียวที่ทำให้เราผ่านทุกสถานการณ์มาได้ก็คือลูก ถึงเวลาได้กลับบ้านคือเวลาที่ดีที่สุด จะได้ไปอยู่กับลูกแล้วดีใจที่สุด

หลังจากคลอดลูกมีความเปลี่ยนแปลงหลายด้าน

1.สภาพร่างกาย เราต้องดูแลตัวเองหลังคลอดเพราะการผ่าคลอดจะต้องใช้เวลาในการพักฟื้นนานกว่าการคลอดเองตามธรรมชาติ หลังจากคลอดใหม่ๆ หมอบอกให้พยายามขยับตัวไม่ให้นอนเฉยๆ เพราะว่าแผลที่ผ่าจะเป็นพังผืด น้ำตารินเลยแต่ก็ต้องพยายามขยับและช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุด เพื่อที่ว่าหลังจากหมอให้กลับบ้านได้แล้วจะต้องดูแลลูกด้วยตัวเองอีก ต้องขอบคุณคุณแม่สามีที่คอยช่วยเหลือ ช่วยดูแลลูกผลัดกัน และก็ดูแลเราหาข้าวหาน้ำให้ทานตอนที่ยังเจ็บแผลผ่าตัดอยู่ ต้มน้ำสมุนไพรให้อาบ (ตามความเชื่อของคนโบราณ) ถ้าไม่ได้ท่าน ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

2.สภาพจิตใจ มันมีอารมณ์สุขทุกข์คละเคล้ากันไป เพราะด้วยสภาพร่างกายที่ยังไม่สมบูรณ์ แถมยังต้องรู้สึกว่าต้องดูแลลูกให้ดีที่สุด ยอมรับเลยว่ามีความเครียด และรู้สึกมีอาการซึมเศร้าเหมือนต้องการให้คนที่รักเข้าใจปลอบใจ แต่เขาไม่เข้าใจไม่ปลอบใจ ระยะแรกร้องไห้คนเดียวด้วยนะ เท่าที่เคยอ่านมาเขาบอกว่าคุณแม่หลังคลอดจะมีอาการซึมเศร้า แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นจนได้เกิดกับตัวเองจริงๆ ถึงเข้าใจว่ามันเป็นภาวะอารมณ์ คุณผู้ชายทั้งหลาย ช่วยดูแลจิตใจคุณภรรยาหลังคลอดด้วยนะคะ เพราะคุณคือที่พึ่งที่ดีที่สุด ให้กำลังใจกัน

ได้เห็นเขาเติบโต ได้เห็นพัฒนาการ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ สัมผัส คือสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ ได้กอดกันมันดีจริงๆ

ตอนระยะเริ่มต้น ช่วง 0-3 เดือนไก่กังวลเกี่ยวกับการดูแลและสุขภาพ คือไม่อยากให้เขาป่วยเลย เพราะเขายังบอกเราไม่ได้ว่าเจ็บตรงไหนยังไง ก็จะสื่อสารกันด้วยการร้องไห้ เราจะแยกออกเลยว่าเสียงร้องแบบไหนเขาต้องการอะไร ร้องเพราะปวดฉี่ปวดอึ หรือร้องเพราะเจ็บ ปวดท้อง ระยะแรกยามหาหิงค์รักษาทุกโรค ไม่ถึงขนาดนั้นนะคะ แต่ว่าจะใช้ตลอดหลังอาบน้ำ ทาตามรอบสะดือ ฝ่ามือ ฝ่าเท้า ไล่ลมให้เด็กๆ ทำให้เขาสบายตัว ดีใจมากที่ตลอด 3 เดือนแรกลูกไม่เคยป่วยเลย

เราก็จะพยายามปรับการเลี้ยงดูไปตามพัฒนาการแต่ละช่วงของลูกค่ะ จะมีบางครั้งที่ความเชื่อแบบคนรุ่นก่อนกับแม่อย่างเราจะเห็นแตกต่างกันบ้าง ซึ่งบางครั้งเราก็ต้องปล่อยให้เป็นไปเพราะเราจะไปแก้ไขความคิดความเชื่อการกระทำของคนรุ่นก่อนที่เขาถูกสั่งสมมาก็จะยาก แต่เราก็จะพยายามสอดแทรกให้สมดุลกัน อย่างเช่นการดุซะเกินไป เด็กต้องเรียบร้อย เหมาะสมเป็นระเบียบ ซึ่งถ้าอยู่กับเราจะพยายามให้เขาได้คิดได้แสดงความต้องการได้เต็มที่

กับเรื่องแนวคิดในการเลี้ยงดู จริงๆ ก็อยู่บนพื้นฐานของความรักนะ แต่บางครั้งการกำกับที่มากเกินไปก็จะเครียดเกิน ซึ่งไม่ค่อยทำให้เกิดผลดีสักเท่าไร เพราะเราว่าด้วยยุค 4.0 ที่เด็กรุ่นใหม่จะต้องก้าวไป เขาต้องมีความคิด ความมั่นใจ และมีเหตุมีผลในแบบของเขาเองให้ได้ ไม่ใช่ว่าต้องให้ผู้ใหญ่ไปชี้นำเสมอไป เราแค่ให้กรอบกว้างๆ ว่าอย่างไหนดีอย่างไหนไม่ดี แล้วให้เขาเลือกด้วยตัวเอง ไม่ต้องพยายามกดดันให้เขาคิดเป็นทันที คิดถูกทันที เพราะว่าคนเราก็คงต้องเรียนผิดเรียนถูกด้วยตัวเองจะได้เข้าใจ
ด้วยความเคารพ เราก็ถูกเลี้ยงมาแบบให้อยู่ในกรอบ ซึ่งไม่ได้บอกว่าไม่ดีนะ คือแบบนั้นก็ทำให้เราเป็นคนดีมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไป บางอย่างก็ต้องเปลี่ยน สิ่งที่ทำได้ก็คือ…

1.ยอมรับความแตกต่าง

2.หาสมดุลย์ให้เจอ

3.ยิ้มรับทุกสถานการณ์

เลี้ยงแบบให้เป็นตัวเองที่สุด และให้อยู่ร่วมกับคนอื่นได้อย่างมีความสุข

การเลี้ยงลูกของไก่คือ ให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาอยากเป็น เพราะเขาต้องเป็นคนที่ต้องอยู่ต่อไป เขามีสิทธิเลือกทางชีวิตที่เขาต้องการเดินด้วยตัวของเขาเอง เราจะเป็นเหมือนโค้ชคอยแนะนำทางที่ดีให้ และคอยสนับสนุนเขาทุกทางอย่างเต็มกำลัง